Het was nog maar een hummel van 6 jaar, toen onze zoon een kleine ingreep in het ziekenhuis moest krijgen. We hadden een geweldige arts, die aangaf dat het “appeltje eitje” was en dat als hij goed wakker was en hij had geplast, hij weer lekker mee naar huis mocht.

De operatie ging goed, de wond was mooi gehecht en in no time lag onze zoon weer op zaal. Hartstikke gezellig met een ander kind inclusief leuke moeder.

Nu wachten op het moment van zelfstandig plassen.

Een, toen nog, vriendelijke zuster kwam ranja brengen, koekje erbij... en straks een boterham? Pijnstilling erin en door. Ze was me net te snel af.

Toen ik vroeg wat voor pijnstilling ze hem gaf werd dat een beetje weggewuifd. Helaas, daar kan ik niet zo goed tegen. Dus ik vroeg haar nogmaals mij te vertellen wat ze zojuist mijn zoon had gegeven. Dit was een pijnstiller met een dusdanige hoge dosering dat ik die, toen nog als drogist, zelfs voor een volwassene nooit mee zou geven. Op mijn vraag waarom er niet gewoon paracetamol gegeven kon worden, kreeg ik als antwoord: “protocol!” Mijn wangen kleurden acuut rood en ik moest me inhouden aangezien ik niet wilde dat mijn kleine man van 6 mijn opkomende boosheid zou zien.

De ranja was een bom aan kleurstof en suiker, en het koekje evenzo. Velen zullen dit als gewoon beschouwen, maar wij waren dat niet gewend. Ik probeer mijn kinderen toch wel zo gezond mogelijk met niet al te veel chemie groot te krijgen. Uiteraard kregen ze bij vriendjes en vriendinnetjes ook weleens wat binnen, maar met onze leefstijl thuis konden we dit prima in balans houden.

Hoe anders is het als je uit een narcose komt, je maag is leeg en je moet aansterken. In een ZIEKENhuis mag je toch verwachten dat er voor de patiënt gezonde voeding aanwezig is? En voeding is wat anders dan vulling.

Mijn zoon die heel goed uit de narcose kwam, werd in korte tijd behoorlijk ziek; misselijk, vreselijk overgeven en machtige hoofdpijn. Was het de pijnstilling, de voeding? Hij vroeg of het raam open mocht om frisse te lucht te krijgen. Dat kon niet, wél konden ze wat geven tegen het overgeven. Nog meer chemie dacht ik, mijn moedergevoel schreeuwde aan alle kanten: “mijn kind moet hier weg!”

Ik zocht de verpleegster op en vertelde haar dat ik mijn zoon mee naar huis zou nemen. Nu. Dat kon niet zei ze. Hij gaf over en zo kon ik hem toch niet vervoeren? Nu begrijp ik haar reactie heus, zij deed enkel haar plicht en volgde het protocol. Maar ik kon er helemaal niks mee.

Na aandringen kreeg ik de behandelend arts aan de telefoon en na nogmaals de bevestiging dat de operatie uitstekend was verlopen heb ik mijn zoon meegenomen. Jongens wat een commotie… Ik moest er voor tekenen dat ik hem buiten de wil van het ziekenhuis meenam.

Met hulp van de lieve moeder op zaal, hebben we Frits in de rolstoel gezet, spuugbak onder de kin, wat extra voorraad mee voor in de auto, inclusief een doos tissues en daar gingen we. De zuster hoofdschuddend achterlatend...

Eerst buiten flink ademhalen, de auto in, raampje open en rustig naar huis.

Thuis op de bank met eigen ranja, voedende voeding en homeopathie tegen de misselijkheid hadden we ‘m zo weer fit. Laat mij maar eigenwijs zijn, maar ik had het wél bij het juiste eind...

Waarom dit verhaal?
Ben ik tegen reguliere zorg?

Oh zeker niet.
Als je een been breekt, een blindedarmontsteking hebt o.i.d., dan moet je zéker gebruik maken van de reguliere zorg. Daar hebben we ze voor.

Waar het mij in dit geval om gaat is het herstel nadien. De voeding, de pijnstilling die vanuit een protocol gegeven wordt. Hoe vaak hoor ik in de praktijk niet dat er medicatie gegeven wordt in bepaalde doseringen die faliekant verkeerd gaan. Dát vind ik moeilijk te verteren.

En zoals ik al aangaf: de voeding. Ik vind die om te janken. Vandaag kreeg ik een foto onder ogen van het voedingsadvies van het UMC Maastricht aan herstellende C-patiënten. En weet je wat daarop stond? (ik kan er nog niet bij…): Snickers, M&M’s, cola, fristi, chocomelk. Serieus??? Hebben we het hier over gezondheidszorg? En dan vinden we het gek dat de mensen langdurig moe blijven?

Wat denk je dat er zou gebeuren als we het lichaam onbewerkte voeding gaan geven? Een basis van lekker veel groenten, fruit, noten, kruiden, water… Als we dat gaan combineren met op maat gemaakte lichaamsbeweging, ontspanning en ademhaling, zie dán eens wat voor resultaat je mag behalen.

Ervaar het verschil.
Je bent wat je eet én verteert 😉

---